Monday, May 30, 2016

அறுசுவை - சிவாஜி மிலிட்டரி ஹோட்டல், பெங்களூர் !!

சிறு வயதில் ஒரு நல்ல பிரியாணி, கறி சாப்பிட வேண்டும் என்றால் நமக்கு எல்லாம் இரண்டே சாய்ஸ்தான்..... முனியாண்டி விலாஸ் மற்றும் மிலிட்டரி ஹோட்டல் ! எதற்க்காக ஹோட்டல் பெயரில் மிலிட்டரி என்பது இன்னமும் விளங்கவில்லை, ஆனாலும் அப்பா அங்கு கூட்டி சென்று பிரியாணியும், சிக்கன் பிரையும் வாங்கி தந்தது மட்டும் மறக்கவில்லை. இன்று வகை வகையாக பல கடைகள் வந்துவிட்டாலும் மிலிட்டரி ஹோட்டல் என்பதும், அதன் சுவையும் மறக்காது. பெங்களுருவில் நல்ல கறி பிரியாணி சாப்பிட வேண்டும் என்றால் நாம் செல்ல வேண்டியது சிவாஜி மிலிட்டரி ஹோட்டல் என்பது எல்லோரும் சொல்லும் ஒன்று. நண்பர் ஜெகதீஷ் பலமுறை செல்லமாகவும், மிரட்டியும் என்னை இங்கு வர வேண்டும் என்று சொன்னார், அது எனது வீட்டில் இருந்து வெகு தூரம் என்பதால் யோசித்தேன்.... கடைசியில் அவரது அன்பான மிரட்டல்தான் ஜெயித்தது !


பனஷங்கரி பஸ் ஸ்டாண்ட் வெகு பக்கத்தில் ஒரு சிறிய சாலையின் முன்னே, வண்டியை அந்த தெருவில் நிறுத்த முடியாத வண்ணம் இருந்தபோதே யோசித்து இருக்க வேண்டும்.... நல்ல பசி நேரத்தில் வந்து இருக்க கூடாது என்று. அந்த வண்டிகள் எல்லாமுமே இந்த ஹோட்டல் பிரியாணிக்கு வந்ததுதான். திருப்பதிக்கு சென்று திரும்பும்போது மொட்டைகளை எங்குமே பார்ப்பதுபோல், இந்த ஹோடேலில் இருந்து திரும்பி வரும் எல்லோரிடமும் ஒரு விதமான தொப்பையும், கைகளில் ஒரு பார்சலும் இருப்பது சர்வ நிச்சயம். நண்பர் ஜெகதீஷ் பற்றி இங்கு சொல்லியே ஆக வேண்டும், எனது உணவு பதிவுகளை விரும்பி படிப்பவர், பல முறை போனில் பேசி பின்னர் நேரில் பார்த்து என்று இன்று ஒரு நெருக்கமான நண்பர்களாகிவிட்டோம். மிக உரிமையோடு, நெருக்கத்தோடு உரையாட ஒரு நல்ல நண்பர் இன்றளவிலும், அவரது விருப்பத்தின் பேரில் இங்கு சென்றது இன்றளவிலும் மறக்க முடியாத அனுபவம்!





ஹோட்டல் உள்ளே நுழைந்து அந்த நுழைவாயிலுக்கு செல்வதற்கே ஒரு 10 நிமிஷம் ஆனது, அவ்வளவு கும்பல். அதை தாண்டி அந்த நுழைவு வாயிலில் ஒரு சிறிய கும்பல், அங்கு இருந்த எல்லோரிடமும் 500, ஆயிரம் ரூபாய் தாள்கள்தான், எல்லோரும் இங்க ரெண்டு பிரியாணி பார்சல், நாலு பிரியாணி பார்சல் என்று சொல்லிக்கொண்டு இருந்தனர். நாம இங்க சாப்பிடனும், எப்படி போகணும் என்று யோசித்துக்கொண்டு இருக்கும்போதே.... சாபிடணும்னா உள்ளே போங்க, இது பார்சல் கியூ என்றார்கள், டேய் கொஞ்சமா பார்சல் வாங்குகடா எங்களுக்கு கிடைக்காது போல என்று நினைத்துக்கொண்டோம். சரி, இனிமேல் பிரியாணி கிடைத்து விடும் என்று நம்பி உள்ளே சென்றால் இன்னொரு கியூ, இது எதுக்கு என்று பார்த்தால் உட்கார்ந்து சாப்பிடவாம் ! அதில் ஒரு கால் மணி நேரம் சென்றது, நாமதான் ஒருத்தர் இலையை பார்த்தே அவர் முடிக்க போறார் என்று பார்த்து, அவர் பின்னால் சென்று நின்று கொண்டு இடம் பிடிப்போமே அதை முயற்சிக்கலாம் என்றால் அங்கே சாப்பிட்டு முடிப்பவருக்கு பின்னர் ஒருவர், அவருக்கு பின்னால் ஒருவர் என்று இருந்தது. இவர் யாருடா ரெண்டாவது ஆள் என்று நினைத்தால், முதலில் வெயிட் செய்பவர் சாப்பிட்டு முடித்தபின்னர் இடம் பிடிக்கவாம்........ சிரிக்காதீங்க மக்களே, இது நிஜம். முடிவில் அரை மணி நேரம் சென்று உட்கார இடம் கிடைத்தது..... அப்பாடி இனிமேல் பிரியாணி கிடைத்து விடும் என்று பக்கத்து இலையில் பிரியாணி சாபிட்டவரை ஏக்கத்துடன் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும்போது, நண்பர் ஜெகதீஷ் அப்பாடி இன்னும் அரைமணி நேரத்தில் பிரியாணியில கையை வைக்கலாம் என்றவரை திகிலுடன் பார்த்தேன் !




வெறும் டேபிள் பார்த்து உட்கார்ந்து கொண்டு இருந்த நமக்கு ஒருத்தர் மந்தார இலை தட்டை வைக்கவே பத்து நிமிஷம் ஆனது, அதுவும் இங்க தட்டு வைங்க என்று சொல்லி சொல்லி மாய்ந்த பின். பின்னர் இருந்த பசிக்கு வெறும் தட்டை நக்கி கொண்டு இருந்தபோது கொஞ்சம் தயிர் வெங்காயம் அப்புறம் ஒரு கப்பில் குழம்பு என்று வைத்தார்கள், அதன் பின்னர் ஒரு 10 நிமிடத்திற்கு பின் ஒருத்தர் பிரியாணியை ஒரு தட்டு நிறைய ஏந்திக்கொண்டு வந்தார்..... ஒரு பெரிய கூட்டத்தில் நமிதாவை நெருக்கமாக அணைத்துக்கொண்டு சென்றால் எப்படி வயிற்று எரிச்சலோடு பார்ப்பார்களோ அப்படி அந்த பிரியாணி கொண்டு செல்பவர்களை பார்த்தார்கள். முடிவில் எங்களுக்கு ஒரு அடிதடியோடு பிரியாணி வந்தது.... எங்களுக்கோ இங்கு ஒரு தேவதை வந்து அமிர்தம் தருவது போன்ற ஒரு பீலிங். எங்களது இலையில் வந்த அந்த மட்டன் பிரியாணி நறுமணத்தை முகர்ந்து கொண்டே "டேய், எங்களுக்கு பிரியாணி கிடைச்சிடுச்சு, முனியம்மா, ராக்கம்மா, வள்ளி தாயி, பொன்னம்மா..... எங்களுக்கு பிரியாணி கிடைச்சிடுச்சு !" என்று கத்த வேண்டும் போன்று இருந்தது, அவ்வளவு சந்தோசம்.... இருக்காதா பின்னே நல்ல பசியில் இருக்கும்போது, இத்தனை தடைகளை கடந்து பிரியாணி கிடைத்தால் !!



ஒரு தொன்னையில் நிரம்பி வழியும் பிரியாணி, அதில் அங்கங்கே குளத்தில் இருந்து எட்டி பார்க்கும் மீன்கள் போலே மட்டன் துண்டுகள், சூடான அந்த சுவை என்று எங்களுக்கு பார்க்கும்போதே எச்சில் ஊறியது. அந்த மந்தார இலையில் கொட்டி, ஒரு வாய் வைக்கும்போதே தெரிகிறது ஏன் இந்த அளவு கூட்டம் என்று. பிரியாணியில் அவ்வளவாக எண்ணை என்பதே இல்லாமல், நன்றாக வெந்து இருந்த மட்டன் துண்டுகளும், அதன் சாறு இறங்கிய அந்த அரிசியும், மசாலா சுவையும் என்று ஒரு பிரியாணி சர்வலக்ஷனமும் பொருந்தி இருந்தது. அதனோடு கூடிய காரமான கோழி வருவலும் என்று ஏகாந்தமான வேளை அது. சொல்வது கடினம்.... சுவைத்து பாருங்கள்.



அடுத்த முறை இந்த பிரியாணி சாப்பிட என்றே இங்கு செல்லலாம் நீங்கள், நம்பி வாங்க தாராளமா சாப்பிடுங்க மனம் நிறைவோடு செல்லுங்கள் ! பல பல தலைமுறைகளாக இது செயல்படுவதும், அங்கு இருந்த கூட்டமுமே சாட்சி.... இந்த பிரியாணி அவ்வளவு சுவையானது என்பதற்கு !







Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Arusuvai, Shivaji military hotel, Sivaji military hotel, banagalore, Bengaluru, best biriyani, amazing taste, tasty, not to miss

Monday, May 23, 2016

அறுசுவை - கடுக்கன் விலாஸ் கம்மன்கூழ், ஈரோடு !

அடிக்கும் இந்த வெயிலுக்கு இளநீர், ஜூஸ் என்று சாப்பிட்டாலும் நம்ம ஊரு கம்மன்கூழ் என்று வரும்போது எல்லாமே இரண்டாம்பட்சம்தான் ! சமீபத்தில் ஈரோடு சென்று இருந்தபோது நண்பர் ஒருவர் வெயிலுக்கு இதமா இப்போ கம்மன்கூழ் சாப்பிடலாம் வாங்க என்று கூட்டிக்கொண்டு சென்றார். அங்கு நிறைய கம்மன்கூழ் கடைகள் இருந்தாலும் ஒரு கடையின் முன்னே மட்டும் அவ்வளவு கூட்டம், அப்போதே புரிந்து போனது சுவை எப்படி இருக்கும் என்று ! வெயிலுக்கு இதமாக ஒரு மரத்தினடியில், தள்ளுவண்டியில் இருக்கும் அந்த கடைக்கு நிறைய பேர் ரசிகர்கள்.... ஒரு சொம்பு கம்மன்கூழ் வாங்கி குடிக்கும்போதே தெரிந்துவிடுகிறது, கம்மன்கூழ் என்று இருந்தால் இப்படி அல்லவா இருக்க வேண்டும் !


ஈரோடு சென்று வ.உ.சி. பார்க் எங்கே என்று கேட்டால் எல்லோரும் வழி காட்டுவார்கள், மரங்கள் அடர்ந்து இருக்கும் அந்த இடத்திற்கு ஒரு வெயில் காலத்தில் சென்றாலே நமது மனதெல்லாம் குளிர்கிறது. அங்கு ஒவ்வொரு அடிக்கும் ஒரு கம்மன்கூழ் கடை என்று இருக்கிறது, அதில் ஒரு கடையினை தவிர்த்து மற்ற எல்லா கடைகளிலும் காற்று வாங்குகிறது. கொஞ்சம் நெருங்கி சென்று பார்த்தால் பெயரே வித்தியாசமாக இருக்கிறது.... கடுக்கன் விலாஸ் !! 




கொஞ்சம் அந்த கூட்டத்தை எல்லாம் விலக்கிக்கொண்டு சென்று பார்த்தால் பெயர் காரணம் புரிகிறது.... அங்கு கம்மன்கூழ் விற்று கொண்டு இருப்பவர் காதில் கடுக்கன் போட்டு இருக்கிறார். அவரது முன்னே இரண்டு குளிர்ந்த மண் பாண்டங்கள், அதற்க்கு முன்னே மாங்காயை சிறிய துண்டுகளாக அரிந்து அதில் மிளகாய் எல்லாம் தூவி ஒருபுறமும், ஆந்திரா குடை மிளகாயை ஒட்டன்சத்திரம் தயிரில் வேதாரண்யம் உப்பு போட்டு ஊற வைத்து அதை எண்ணையில் பொறித்து எடுத்து வைத்திருந்தது ஒரு புறம், இன்னொரு பக்கம் அப்பளம், அடுத்து ஒரு பக்கம் ஊறுகாய் என்று நாக்கில் எச்சில் ஊற வைக்கின்றார். எனக்கு ஒரு கம்மன்கூழ் என்று கேட்க, வெங்காயம் போட்டுதானே என்றபோது தலை தஞ்சாவூர் தலையாட்டி பொம்மை போல ஆடியது !



ஒரு சிறிய சொம்பை எடுத்து அதில் கம்மன்கூழ் கொஞ்சமாக ஊற்றுகிறார், அதில் தயிர் போன்று திக் ஆக இல்லாமலும், மோர் போன்று தண்ணீராக இல்லாமலும் இருக்கும் நல்ல புளிக்காத மோரை அந்த கம்மன்கூழ் மீது ஊற்ற அது ஒரு ஓவியத்தை காட்டுக்கிறது. அதன் பின்னர் சரசரவென்று வெங்காயம் எடுத்து அரிந்து, கூடவே தண்ணீர் தெளித்து வைத்து இருந்த கொத்தமல்லியையும் அரிந்து, சிறிது மிளகாய் போட்டு கைகளில் கொடுக்கும்போதே அந்த மண்பானை மோரின் சிலுசிலுப்பு கைகளில் தவழ்கிறது. கொஞ்சம் அண்ணாந்து பார்த்து அந்த சொம்பை எடுத்து கம்மன்கூழ் வாயில் ஊற்ற ஒரு சிறு நீர்வீழ்ச்சி வாயில் ஆரம்பித்து வயிறு வரை குளிர்ச்சியோடு பாய்வது தெரிகிறது. அதை குடித்துக்கொண்டே ஒவ்வொரு வாயிற்கும் மாங்காய், அப்பளம், ஊறுகாய், மோர் மிளகாய் என்று சாப்பிட்டுக்கொண்டே இருந்தால் அந்த நிழலில் சூரியனை பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே சவால் விடுவோம்...."ஏய், சூரிய ஏகாதிபத்தியமே...." !!



இங்கு கம்மன்கூழ் மட்டும் இல்லை, மசால் மோர், ராகி கூழ், தயிர்வடை என்று எல்லாமுமே அற்புதம். அடுத்த முறை ஈரோடு செல்லும்போது மறக்காமல் சென்று வாருங்கள்..... மனதெல்லாம் குளிரும் !!



 Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Arusuvai, Kadukkan vilas, erode, Erodu, Kammangool, kammankool, tasty natural food, must try

Thursday, May 5, 2016

சிறுபிள்ளையாவோம் - அதிர்ஷ்ட சீட்டு !!

சிறு வயதில் எல்லாம் அம்மா அல்லது அப்பா கடைக்கு சென்றால் ஒட்டி கொள்வோம், அப்போது நமக்கு கொஞ்சம் மிட்டாய் கிடைக்கும். கொஞ்சம் வயது ஏறியபோது காசின் அருமை நமக்கு தெரிய வந்து, அழுது அடம்பிடித்து நாலணா வாங்கிகொண்டு சென்று மிட்டாய் வாங்கி வருவோம் இல்லையா ! ஆனால், நினைத்து பாருங்கள் அதிர்ஷ்டம் என்பதை எப்போது அல்லது எந்த வயதில் நாம் அறிந்துகொண்டோம் என்பதை ?! கடையில் அதுவரை தின்பண்டம் மட்டுமே கண்ணுக்கு தெரிந்தது போக, ஒரு அட்டை, அதனை சுற்றி விளையாடும் பொருட்கள் என்று கண்ணுக்கு தெரிந்தது எப்போது ? நமது அதிர்ஷ்டம் என்ன என்று சோதித்து பார்க்க தோன்றியது எப்போது ? சுரண்டி சுரண்டி பணம் போய் ஏமாந்துட்டோமோ என்று நினைத்தது உண்டா ? பரிசு பொருள் கிடைத்து நான் அதிர்ஷ்டக்காரன் என்று நினைத்தது உண்டா ?




இன்று இந்த அதிர்ஷ்ட அட்டைகள் எல்லாம் சிறு கடைகளில் கிடைப்பதில்லை, பெரும் வணிகர்களே சிறு பொம்மைகளையும், இலவசங்களையும் கொடுத்து பழக்கி விட்டதால், அதிர்ஷ்ட அட்டை என்பது காணாமல் போய் விட்டது. இன்று குழந்தைகளுக்கு காசு கொடுத்தால் அது கடைக்கு சென்று என்ன வாங்குகிறது என்று பார்த்து இருக்கின்றீர்களா ? ஒரு சிறு சீட்டு நமக்கு வாழ்க்கையை கற்று கொடுத்தது, ஏமாற்றமும் ஆச்சர்யங்களும் நிறைந்தது இந்த பரமபத வாழ்க்கை என்பதை ஒரு சிறு அட்டையில் அல்லவா கற்றுக்கொண்டோம் !




ஒரு பெரிய அட்டையில் நமக்கு / சிறுவர்களுக்கு பிடிக்கும் எல்லா பொருளும் நன்கு பேக் செய்து தொங்க விடப்பட்டு இருக்கும். நான் அந்த அட்டையை பார்த்ததும் ஒரு குழந்தையாகி போனேன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும், அதுவும் எனது மனைவியுடன் அந்த கடைக்கு சென்று இருந்தேன் ! இந்த அதிர்ஷ்ட சீட்டு எடுக்க வேண்டும் என்றவுடன் என்னை தாண்டி பார்த்துவிட்டு எந்த குழந்தைக்கு என்றார், நான் எனக்குதான் வேண்டும் என்றவுடன் எனது மனைவியை பரிதாபமாக பார்த்தார் ! ஒரு குட்டி பிளாஸ்டிக் மிட்டாய்  டப்பாவை எடுத்து ஒரு சீட்டு எடுங்க என்றவுடன் நான், நல்லா குலுக்கி குடுங்க என்றவுடன் அவர் முடிவே செய்துவிட்டார் !






ஒரு ஸ்டாம்ப் சைஸ் சீட்டு அதில் மிகவும் சிறிதாக சில்வர் பூசப்பட்டு இருந்தது, அதை சுவரில் வைத்து சுரண்ட... அந்த கடைகாரரோ "பார்த்து பார்த்து சீட்டு பிஞ்சிடும்" என்றார். சுரண்டியதில் வந்த நம்பர் 440 ! ஆகா என்று பரிசு பொருளில் தேடியபோது கிடைத்தது..... ஸ்டைல் குயின் நதியா பூவே பூச்சூடவா படத்தில் பாட்டு பாடி ஆட்டம் ஆடியபோது வைத்து இருந்த மத்தாப்பு பெட்டி !! ஐயோ, நமக்கு அதிர்ஷ்ட்டம் கூறிய பிச்சிகிட்டு கொட்டுதே என்று நினைத்து நான் அடுத்தடுத்து எடுத்த எல்லா சீட்டிலும் ஜோக்கர் படம் :-( எனது மனைவியை வைத்து ரெண்டு சீட்டு எடுத்தேன்... அதே, அதே, அப்போது அங்கே சென்று கொண்டு இருந்த சிறுவர்களை கொண்டு ரெண்டு சீட்டு எடுத்தேன், அதே அதே.... அடுத்து அங்கு பீடி வாங்க வந்த ஒருவரை வைத்து எடுத்தேன், அதே அதே.... என்னடா இது என்று நான் நொந்துக்கொண்டு, அடுத்த சீட்டு பரிசு விழனும் என்று செல்ல கோபத்தோடு கடவுளிடம் வேண்டிக்கொண்டு ஒரு சீட்டு நான் எடுக்க...... ஐய்யா, எனக்கு இப்போது விழுந்தது ராக்கெட். ஒரு பேரானந்தத்தில் குதிக்க ஆரம்பித்தபோதுதான் தெரிந்தது என்னை சுற்றி இருந்த சிறு கூட்டம்..... சிறுவர்கள், சில பெரியவர்கள் என்று.



ஒரு சீட்டு இரண்டு ரூபாய் என்று நான் அது வரை பதினைந்து எடுத்து இருந்தேன், சுமார் முப்பது ரூபாய் எடுதுக்கொடுக்க.. அதை வாங்கி கொண்டு கடைகாரர் எனது மனைவியிடம் பார்த்து கூட்டிக்கிட்டு போங்க என்றபோது எனது மனைவி ஒரு முறை முறைத்தார். ஆனால், வீட்டிற்க்கு சென்று கொண்டு இருக்கும்போது அவர் புன்னகைத்துக்கொண்டே "அந்த புஸ்வானம் கிடைச்சு இருந்தா நல்லா இருந்து இருக்கும் இல்லை" என்றார்.... ஆகா, அந்த அதிர்ஷ்ட சீட்டு எல்லாரையும் கொழந்தையாக்கி விடுகிறது இல்லையா !

Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Sirukulanthaiyaavom, childhood memories, lucky sheet, joker, get lucky, memory

Wednesday, May 4, 2016

வாங்க.. சூடா ஒரு டீ சாப்பிடலாம் !!

உணவு பற்றிய பதிவுகளை எழுதி வரும் எனக்கு நிறைய பேர் போன் செய்து பாராட்டுவதும், சிலாகித்து பேசுவதும் என்று நிறைய அனுபவங்கள் உண்டு, ஒவ்வொரு உணவுக்கும் ஒரு அனுபவம் என்றுதான் இதுவரை பகிர்ந்துள்ளேன்.... ஆம், ஒவ்வொரு உணவும் ஒரு அனுபவமே ! எனது நண்பர்களுடன் ஒரு ஜாலி ஜமாவின்போது ஒரு நண்பர் கிண்டலாக உனது எல்லா உணவு பதிவுலுமே வாயூரும்படியே எழுதுகிறாய், அதை வெவ்வேறு அனுபவம் என்கிறாய் அது தவறு என்றார். நான் இல்லை, ஒரு சூழல்தான் அந்த உணவின் சுவையை தீர்மானிக்கிறது என்று தீர்க்கமாக சொன்னேன். அப்போது அவர், எங்க இந்த ஒரு கிளாஸ் டீ பற்றி ஒரு நாலு பதிவு தொடர்ந்து எழுத முடியுமா என்றார்.....


டீ.... நமது வாழ்வில் ஒரு அங்கமாகிவிட்ட ஒன்று. எனது அம்மா காலையில் போட்டு கொடுக்கும் அந்த டீயின் சுவை இன்றும் மறக்க முடியாது. எனது நண்பர், அந்த சவால் விட்டவுடன், நான் ஏன் முடியாது நாலு பதிவு அல்ல நாற்பது பதிவு கூட எழுதுவேன் என்றேன். எனது கூட இருந்த அனைத்து நண்பர்களும் சிரித்தனர்... டேய், ஒரு கிளாஸ் டீ பத்தி எவ்வளவு எழுத முடியும். நான் அவர்களது கண்களை பார்த்து சொன்னேன்.... முடியும்டா, நீங்கள் ஒரு டீயை சாதாரணமாக பார்க்குறீங்க, ஆனால் டீ குடிப்பது என்பது ஒவ்வொரு அனுபவம் என்றேன்.



சவால் விட்ட நண்பர், அப்படி என்னதான் டீ பத்தி எழுதுவ... பாலை சுண்ட காய்ச்சி, சர்க்கரையை மிதமா போட்டு, டீயை பொன்னிறமாக ஊற்றி அதை அப்படியே ஒரு கிளாசில் ஊற்றி ஒரு சிப் அடிக்கும்போது சொர்கமே தெரிகிறது என்றா என்றார். நான் மூச்சை நன்றாக இழுத்து விட்டு, நான் கேட்குற கேள்விக்கு பதில் சொல்லுங்க என்றேன்...

  • "இப்போ எதுல டீ குடிக்கிற..."
  • "கண்ணாடி கிளாசில்"
  • "எதுல எல்லாம் டீ குடிக்கலாம் ?"
  • "அப்படின்னா"
  • "டீ குடிக்க பயன்படுத்தற வகை வகையான கோப்பைகள்...."
  • "டம்பளர், பேப்பர் கப், மண்ணில் செய்த கப், சாசர்,....." (கண்கள் விரிகிறது)
  • "டீ குடிக்கும் வேளைகள் எல்லாம் எது ?"
  • "காலை, 11 மணி, அப்பப்ப மதியம், 3 மணி, மாலை,..."
  • "அதிகாலை, நைட், 1 மணி காலை எல்லாம் சேர்த்துக்க..... இப்போ சொல்லு, ஒவ்வொரு கிளாசில் டீ குடிக்கும்போதும் ஒவ்வொரு அனுபவம் இல்லையா ? உதாரணமா அந்த சில்லிப்பான மண் கோப்பையை கையில் கெட்டியா புடிச்சிட்டு, ஒவ்வொரு சிப் டீ குடிச்சா எப்படி இருக்கும் அதுவும் சூரிய உதயத்தை பார்த்து" என்றேன்.



டீ குடிப்பது என்பதை எவ்வளவு வகை படுத்தலாம்....

  1. குடிக்கும் இடம் - ரோடு, சாதா ஹோட்டல், சைக்கிள் டீ, 5 ஸ்டார் டீ...
  2. டீ காஸ்ட் - 1 ரூபாய், 10 ரூபாய், 100 ரூபாய், லட்சம் ரூபாய்...
  3. உடை - வெறும் உடம்பில், கைலி, பேன்ட்-ஷர்ட், கோட்-சூட்,...
  4. வேளைகள் - காலை, மதியம், மாலை, இரவு, நள்ளிரவு....
  5. டீ போடும் வகை - பாய்லர், எவர்சில்வர் சிறிய அண்டா, டிப் டீ, மெசின் டீ...
  6. இடம் - வீட்டில், ஆபீஸ், ஹோட்டல், மலை முகட்டில், ஏறோப்லனில்,...
  7. சீசன் - வெயில், மழை, காற்று, குளிர், பனி,....
  8. கோப்பைகள் - டம்பளர், அலுமினியம், மண், பீங்கான், பேப்பர்,....
  9. யாருடன் - நண்பர்கள், குடும்பம், பிடித்த மனிதர், பாஸ், கூலி தொழிலாளி,....
  10. சைடு டிஷ் - வடை, பிஸ்கட், வாழைபழம், சூசி, புல் மீல்ஸ்....

மேலே உள்ளவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றுடன், எதையாவது சேர்த்து பார்த்தால் அது ஒரு காம்பினேஷன்.... புரியவில்லையா. உதாரணமாக.... 
சைக்கிள் டீ - 10 ரூபாய் - கைலி - மாலை - டிப் டீ - மலை அருவி - சில்லென்ற மழை - மண் கோப்பை - நண்பர்களுடன் - வடை 
எதையாவது மாற்றி போட்டால் அந்த அனுபவமே வேறு.... ஆகவே, டீ குடிப்பது என்பது ஒரு ஜென் நிலை இல்லையா ?!




கேட்ட நண்பர் எனது காலில் விழாத குறை... "நீ நானூறு அத்தியாயம் கூட எழுதுவ..." என்றார். இது நடந்து இரண்டு வருடம் ஆகிவிட்டது, அன்றில் இருந்து டீ சாப்பிட ஆரம்பித்தேன்..... ஆகா, என்ன அனுபவங்கள். நீங்களும் வாங்களேன், சூடா ஒரு டீ சாப்பிடலாம் !! இந்த பதிவுகளை எல்லாம் "உணவு வேட்டை" என்ற தலைப்பில் எழுத போகிறேன்.... வேட்டை என்பது நிதானமாக பார்த்து இரையை அடித்து ருசித்து சாபிடுவதாகும், இதுவும் ஒரு வேட்டைதானே !

Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Tea marathon, about tea, unavu vettai

Tuesday, May 3, 2016

அறுசுவை - மயில் மார்க் மிட்டாய் கடை, திருச்சி !

தரமும் சுவையும் நன்றாக இருந்தால் எந்த கடையும் காலத்தை கடந்து நிற்கும் என்பதற்கு ஒரு உதாரணம்தான் இந்த திருச்சி மயில் மார்க் மிட்டாய் கடை ! நான் திருச்சியில்தான் பிறந்து வளர்ந்தேன், அப்போதெல்லாம் இந்த கடை மிக சிறியது, ஆனாலும் எனது அப்பா இந்த கடைக்கு தேடி சென்று பலகாரம்  வாங்கி தருவார், அன்றெல்லாம் எனக்கு கொண்டாட்டம்தான் ! இதுவரையில் அறுசுவையில் உணவகத்தை பற்றிதான் எழுதியுள்ளேன், இந்த மிட்டாய் கடை சுவையில் நீங்கள் இதையே உணவாக உண்பீர்கள் எனலாம். திருச்சிகாரர்கள் யாரிடமும் கேட்டு பாருங்கள் அவர்கள் இந்த மிட்டாய் கடையை சிலாகித்து சொல்லாமல் இருக்க மாட்டார்கள் !



இனிப்பு அல்லது காரம்... என்னதான் மூக்கு முட்ட சாப்பிட்டாலும், கடைசியில் ஒரு துண்டு மைசூர் பாக்கை எடுத்து வாயில் போட்டால்தான் நமக்கெல்லாம் மனதே குளிரும். ஒரு இனிப்பு கடைக்கு சென்று கவனமாக உங்களது மனதை படித்து இருகின்றீர்களா ? உள்ளே நுழைந்தவுடனே மனது எதை தேடுகிறதோ அது உங்களுக்கு சிறு வயதில் இருந்தே மிகவும் பிடித்ததாக இருக்கும், அடுத்து குழந்தைகளுக்கு, மனைவிக்கு, பெற்றோருக்கு என்று ஒவ்வொருவருக்கும் ஒன்று வாங்கிவிட்டு வருவோம். கொஞ்சம் சாம்பிள் தாங்க என்று கேட்டு சாப்பிட்டு பார்ப்பதில் எல்லாம் நமக்கு ஒரு அலாதி சந்தோசம். இனிப்பு கடைகளில் இன்று லைட் எல்லாம் போட்டு, நாம் வாழ்க்கையில் பார்த்திராத கலரில் எல்லாம் இனிப்பு செய்து வைத்து இருக்கிறார்கள், இன்று அதை பார்க்கும்போது பகீர் என்கிறது.... நமது காலத்தில் எல்லாம் கவனித்து பார்த்து இருகின்றீர்களா, எந்த இனிப்பும் அதன் மூல பொருளை கொண்டே இருந்து வந்து இருக்கிறது என்பதை.... இன்று மூலம் எது என்றே தெரிவதில்லையே !





திருச்சி ரயில்வே ஸ்டேஷன் எதிரே போகும் ரோட்டில் சென்றால் சிறிது தூரத்திலேயே உங்களது வலது பக்கத்தில் வரும் இந்த கடை. கடையின் உள்ளே இருக்கும் கூட்டமே சொல்லி விடும் இதன் சுவையையும், புகழையும். வகை வகையாக, நிறம் நிறமாக இனிப்பும், கார வகைகளும் குவிந்து கிடக்கும். தீபாவளி மட்டும் வந்துவிட்டால் ரோடு வரை கடையை நீட்டி விடுவார்கள், ஒரு பக்கம் தீர தீர இன்னொரு பக்கம் இனிப்புகள் வந்துகொண்டே இருக்கும், அப்படி ஒரு கூட்டம் ! 








இந்த கடையின் ஸ்பெஷல் என்பது எனது பார்வையில் அவர்கள் சுட சுட கொடுக்கும் முந்திரி அல்வாவும், முந்திரி பக்கோடாவும், இனிப்பு பூந்தியும்தான். பொதுவாக எல்லா கடைகளிலும் முந்திரி அல்வா என்று சொன்னால் அல்வா நிறைய இருந்து, அங்கங்கு முந்திரி இருக்கும்.... ஆனால் இங்கு கதையே வேறு அல்வாதான் அங்கங்கு இருக்கும், முழுக்கவே முந்திரிதான் ! நெய்யில் வறுத்து எடுத்த முந்திரியில், நெய் ஊரும் அல்வாவை போட்டு கிண்டி எடுத்து கொடுத்து இருப்பார்கள், இதனால் நீங்கள் இந்த அல்வாவை வாயில் போட்ட நொடி மட்டுமே தெரியும், அடுத்த மைக்ரோ நொடியில் அது வயிற்றில் இருக்கும். இந்த முந்திரி பக்கோடா கதையே வேறு, அது நல்ல மொருமொருப்பொடு இருக்கும், ஒரு சாயங்கால நேரத்தில் ஒரு கோப்பை தேநீருடன் சாப்பிட்டால் அலாதிதான் போங்கள். இனிப்பு பூந்தி அப்படி ஒரு சிறப்பான அயிட்டம் இங்கு..... சொல்லிக்கொண்டே போகலாம், அனுபவித்து பாருங்களேன்.




அடுத்த முறை திருச்சி செல்லும்போது மறக்காமல் இங்கு சென்று வாருங்கள், ஒரு நல்ல இனிப்பு சுவைக்க இங்கே நம்பி செல்லலாம்..... திருச்சிக்காரன் சொல்லுறேன் கேட்டுகோங்க !!

Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Mayil mark sweets, trichy, tiruchy, tiruchirapalli, best sweet shop, inipagam, cashew halwa, cashew pakoda.

Monday, May 2, 2016

அறுசுவை - ராஜூ ஆம்லேட், பரோடா !!

முட்டையை உடைத்து ஊற்றி, அதில் வெங்காயம், பச்சைமிளகாய் எல்லாம் சேர்த்து ஒரு கலக்கு கலக்கி தோசை கல்லில் "சொய்ங்" என்று ஊற்றி எடுத்தால் அது ஆம்லேட்.... ஆனால் அதை மட்டுமே விற்று ஒரு கடைகாரர் BMW கார் வாங்கி ஓட்டுகின்றார், அவருக்கு மிக பெரிய சாப்பாட்டு ரசிகர் கூட்டம் இருக்கிறது, பல கடைகள் இதே போல இருக்கின்றன, ஊரெல்லாம் ஆம்லேட் போட்டு விற்கிறார்கள் என்று தெரிந்தால் அந்த ஆம்லேட் எவ்வளவு சுவையாக இருக்க வேண்டும் ! இந்த முறை பரோடா சென்று இருந்தபோது மாலை நேரத்தில் ஏதாவது நன்றாக சாப்பிட வேண்டும் என்று நினைத்து உள்ளூர்காரர் ஒருவரிடம் கேட்டபோது, நாக்கை சப்பு கொட்டிக்கொண்டே ராஜு ஆம்லேட் என்றார் ! ஆம்லேட்டில் அப்படி என்ன இருக்கிறது என்ற என் கேள்விக்கு..... அங்கதான் எல்லாமே இருக்கு வாங்க என்றார், உண்மையிலே அசத்தறாங்க ஜி !




சிறு வயதில் இருந்து முட்டையை உடைத்து வெங்காயம் போட்டால் ஆம்லேட், அப்படியே போட்டால் புல் பாயில், திருப்பி போடாமல் இருந்தால் ஹால்ப் பாயில், கலக்கியும் கலக்காமலும் போட்டால் கலக்கி, முட்டையை வேக வைப்பது என்று மட்டுமே இருந்த நமக்கு இங்கு செய்யும் விதம் விதமான வகைகளை கண்டால் வாயில் நீர் ஊறுவது உறுதி. பரோடாவில் இருக்கும் ஓல்ட் பத்ரா ரோடு சென்றால், எங்கு கும்பல் அதிகமாக இருக்கிறதோ அதுதான் ராஜூ பாய் ஆம்லேட் கடையாக இருக்கும். நான் சென்றது சுமார் நான்கு மணிக்கு என்பதால் கும்பலே இல்லை என்பதால் நிறுத்தி நிதானமாக ரசித்து சாப்பிட முடிந்தது.



கீழே இருக்கும் மெனு கார்டு பாருங்கள், உங்களுக்கே புரியும் எத்தனை வகை என்று. முட்டையை உடைத்து ஊற்றி, அதில் கொஞ்சம் காரமான மசாலா குழம்பு ஊற்றி, வெண்ணையில் புரட்டி புரட்டி எடுக்கின்றனர்... என்ன வகைதான் மாறுகிறது, ஆனால் மேலே சொன்னது எல்லா வகை உணவிலும் உண்டு. உங்க வீட்டு கை, எங்க வீட்டு கை இல்லை... அப்படியே வெண்ணையை அள்ளி எடுத்து தோசை கல்லில் போட்டு, அதில் முட்டையை உடைத்து ஊற்றும்போதே இங்கே மனம் ததும்ப ஆரம்பிக்கிறது. நான் ஆர்டர் செய்தது பாயில் டிக்கா மற்றும் மசாலா ஹால்ப் பிரை என்பது. நான் கவனித வரையில் அவர்கள் ஊற்றும் மசாலா குழம்பில்தான் இருக்கிறது அந்த சுவை என்பேன். ஒரு முட்டையை ஊற்றி அது வெந்துகொண்டு இருக்கும்போதே இரண்டு கரண்டி அந்த மசாலா குழம்பை ஊற்ற, ஒரு இன்பமான வாசனை சுழற்றி அடிக்கிறது. அது வேகும்போதே நாம் கேட்பதற்கு ஏற்ப வெங்காயம், மிளகு என்று போட்டு தருகின்றனர். அதை உண்பதற்கு இரண்டு வெண்ணையில் நனைத்து எடுத்த பன் வேறு !!







முதலில் சுட சுட நமக்கு வரும் அந்த தட்டில் இருப்பதை பார்த்தல் ஆம்லேட் போன்றுதான் தெரிகிறது, ஆனால் "வரும் ஆனா வராது" என்பது போலவே இங்கும் ஒரு சிறு குழப்பம்தான். கொஞ்சம் பன் எடுத்து அந்த சூடான ஆம்லேட் பியித்து எடுத்து வாயில் போட்டால் சும்மா ஜிவ்வ்ன்னு இருக்கு. ஒரு சாதாரண ஆம்லேட் இப்படி ருசியாக எல்லாம் செய்ய முடியுமா என்று இதுவரை தமிழ்நாட்டில் தெரிந்துகொள்ளவே இல்லையே !! சரசரவென்று அடுத்து வேகமாக காலியாகிறது, ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு சுவையுடன், நான் அங்கு இருந்த பல நாட்களும் இங்கு சென்று ஒவ்வொன்றையும் ருசி பார்த்தேன் எனலாம். மெல்ல மெல்ல ருசிக்கு நீங்கள் அடிமையாவதை பார்க்க முடியும். ராஜூ பாய் சார்..... நீங்கள் BMW மட்டும் இல்லை, ரோல்ஸ் ராய்ஸ் காரே வாங்கலாம், நாங்க இருக்கோம் :-)







அடுத்த முறை நீங்கள் பரோடா சென்றால், கண்டிப்பாக இதை சுவைக்க மறக்காதீர்கள்.... ஆம்லேட் இவ்வளவு சுவைகளில் கிடைக்குமா என்று வாயை பிளபீர்கள். இனிமேல் ஆம்லேட் என்று சொல்லாதீங்க.... ராஜூ பாய் போலோ !!



Labels : Suresh, Kadalpayanangal, Arusuvai, tasty food, Raju Omblet center, different taste, must try, omblet, tasty food, Vadodara